Budynek został wzniesiony na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszym właścicielem był nieznany z nazwiska profesor z Berlina, być może stąd nietypowy dla pomorskich tradycji budownictwa ludowego styl obiektu, nawiązujący raczej do wzorców południowoniemieckich.
Willa to budynek dwukondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem. Budynek zbudowany na planie prostokąta, z fasadą zwróconą w kierunku południowym. W elewacji południowej znajduje się ryzalit wyprowadzony poza lico ściany. Przy zachodniej ścianie znajduje się ganek. Korpus willi ma formę prostopadłościanu, nakrytego stosunkowo płaskim dachem dwuspadowym. Do korpusu budynku dostawiony jest ryzalit, którego ściany są wyższe niż ściany korpusu, jest on zwieńczony płaskim, niezależnym dachem dwuspadowym. Architektoniczną formę obiektu w zasadniczy sposób kształtuje jego bryła, charakteryzująca się znacznym rozczłonkowaniem i harmonijnymi proporcjami. Otwory okienne prostokątne, stojące, czteroskrzydłowe, na pierwszej kondygnacji zabezpieczone drewnianymi żaluzjowymi okiennicami. W elewacji południowej, wschodniej i zachodniej występuje bogaty detal snycerski w postaci kostkowego gzymsu międzykondygnacjowego, profilowanych gzymsów naokiennych, listwowych opasek z ornamentem sznurowym, listew z ornamentem sznurowym oddzielającym otwory okienne i profilowanych zakończeń belek stropowych, krokwi i mieczy.
Budynek pełni funkcje mieszkalne, jest własnością prywatną. Obiekt dostępny z zewnątrz.