Wieża została wybudowana w 1895 roku za czasów burmistrza Cedyni Ernesta Melchera. Wzniesiono ją na cześć żołnierzy poległych w czasie XIX wiecznych wojen. Do 1945 roku w dolnej części wieży znajdowały się tablice z nazwiskami poległych żołnierzy.
Obiekt wysoki na 14 metrów, w kształcie walca jest zakończony galerią widokową, z której widoczna jest całą panorama miasta i okolic – stąd m.in. widać Górę Czcibora, na której stoi pomnik „polskiego zwycięstwa nad Odrą”. Dzięki rozpostartej na dole panoramie w lutym 1945 roku wieża była wykorzystywana przez sowieckie wojska jako punkt obserwacyjny. Po II wojnie światowej, do 1956 roku obiekt służył Wojsku Ochrony Pogranicza. W drugiej połowie lat 50. XX wieku wieża została odremontowana i udostępniona turystom. Obiekt był także remontowany w latach 80. XX wieku.
Budowla została wzniesiona z ciosów granitowych i cegły półklinkierowej. Taras widokowy pełni zarazem funkcję dachu. W środku odnajdziemy ceramiczną posadzkę i kręcone schody oparte na na stalowym rdzeniu. Schody są drewniane. Wieża została wybudowana na planie koła. Kubatura obiektu wynosi 130 m sześciennych.
Teren wokół wieży jest gęsto porośnięty drzewami – przede wszystkim dębami i lipami. Przy alei, która jest wyłożona płytami chodnikowymi, rozmieszczono ławki. Wieża dzięki swojemu położeniu jest jednym z bardziej charakterystycznych obiektów w Cedyni. Widoczna nad miastem jest bardzo popularna wśród mieszkańców i turystów. Obiekt stosunkowo późno trafił na wojewódzką listę zabytków, bo dopiero w grudniu 2005 roku.