Dom przy ul. Jagiellońskiej 33

Budynek przy ul. Jagiellońskiej 33 został wzniesiony najprawdopodobniej między 1877 a 1892 r. Obiekt został zaprojektowany na planie trzech prostokątów, dwa z nich łączą się w kształt litery L. Rzut głównego budynku ma wymiary 14,5 na 9,55 metrów, wymiary przybudówki to 7 na 7,3 metry. W kąt pomiędzy te dwa skrzydła wchodzi prostokąt klatki schodowej i korytarza o wymiarach 4,25 na 2,6 metrów.

Obiekt jest piętrowy z użytkowym poddaszem i częściowo podpiwniczony. Budynek w części pokryty jest dwuspadowym dachem o nachyleniu 40 stopni i stropodachem o minimalnym pochyleniu. Jedynie elewacje południowo-wschodnia i południowo-zachodnia są zdobione. Na środku pierwszej odnajdziemy trzyosiowy ryzalit.

W budynku mieści się pięć mieszkań (pierwotnie były trzy) – po dwa na piętrze i parterze oraz jedno na poddaszu. Dodatkowo na piętrze odnajdziemy pomieszczenia przeznaczone na działalność usługową. W obiekcie nie zachowało się oryginalne wyposażenie. Pierwotny jest system ogrzewania piecowego – poza przebudowanymi kominami.

Pod koniec lat 80. XX wieku przeprowadzono generalny remont kamienicy, wraz z wymianą stropów drewnianych, schodów drewnianych na betonowe i zmianami układu wewnętrznego pomieszczeń, wymianą stolarki okiennej i drzwiowej.

Kubatura budynku bez piwnic to 1360 metrów sześciennych, powierzchnia użytkowa to 417 metrów kwadratowych, w tym: 175 m kw parteru, 170 mkw piętra i 72 m kw poddasza. Obiekt został wpisany na wojewódzką listę zabytków w marcu 1987 roku.