Park dworski

Park dworski w Pobłociu Wielkim tworzy tło dla dworu z I połowy XIX. Park pochodzi z około 1770 r. Założono go w stylu krajobrazowym. Powierzchnia parku wynosi 2,7 ha. Park położony jest na płaskim terenie, w otoczeniu łąk. Jest to typowy teren leśny o charakterze mieszanym. W parku dominują graby, dęby, klony i daglezje zielone. Dwór położony obok parku zbudowano w stylu neoklasycyzmu, założony na planie prostokąta. Kubatura budynku wynosi 2440 m³, a powierzchnia użytkowa 420 m². Jest to budynek parterowy o 13-osiowej elewacji. Pięć osi w centrum tworzy piętrowy ryzalit. Budynek posiada użytkowe piętro oraz poddasze. Jest podpiwniczony. Dach budynku jest dwuspadowy, pokryty czerwona dachówką. Okna dworku są prostokątne, w ryzalicie znajduje się okulus (w architekturze okrągły lub owalny niezamykany otwór w ścianie lub szczytowej części sklepienia, który przepuszcza powietrze i światło do wnętrza budowli). W elewacji ogrodowej zostały zamurowane dawniej istniejące tu drzwi, stanowiące główne wyjście do ogrodu. W to miejsce wstawiono okno. Jedynymi elementami zdobiącymi elewacje budynku są trójkątne tympanony w ryzalicie oraz pilastry na tympanonie frontowym. Wnętrze budynku również nie zachwyca detalami architektonicznymi. Istniejące dawniej kominki zostały rozebrane podczas remontu pomieszczeń dworu. Po wojnie dwór przeszedł w ręce wojsk radzieckich, a następnie jego zarządcą było Państwowe Gospodarstwo Rolne. Do dworu prowadzi droga dojazdowa. Budynek nie jest w najgorszym stanie, ale wymaga odnowienia i zadbania o szczegóły architektoniczne. Po parku można swobodnie spacerować.