Kościół filialny pw. św. Elżbiety Węgierskiej

Kościół usytuowany jest pośrodku wsi, na niewielkim wzniesieniu. Zbudowany w końcu XIII w., przebudowany w XV i XIX w. Jest to jeden z niewielu wiejskich kościołków gotyckich z kamienia polnego ułożonego w szachownicę.

Pierwotnie była to budowla typu salowego, na planie prostokąta, z wieżą o tej samej szerokości, co nawa. Na przełomie XV i XVI w. do nawy dostawiono półkolistą apsydę. Przebudowa kościoła w XIX w. polegała przede wszystkim na powiększeniu okien, pozostawiając z dawnego wystroju dwa portale. Na lewym, wewnętrznym ościeżu portalu w wieży znajduje się motyw szachownicy (uważany za znak budowniczych świątyni). Pierwotny ołtarz, przedstawiający apostołów, oraz dwa cynowe kandelabry z 1712 r. znajdują się obecnie w muzeum w Berlinie. W świątyni jest dzwon z 1770 r., o średnicy 73 cm.

Teren kościoła, pełniący niegdyś funkcję cmentarza przykościelnego, otoczony jest murem z bramkami.