Woliński Park Narodowy

Woliński Park Narodowy został ustanowiony decyzją Rady Ministrów z dnia 3 marca 1960 roku. Utworzono go dzięki staraniom leśnika Mieczysława Tarchalskiego. Opracował on założenia powstania parku, sporządził dokumentację i przygotował projekt rozporządzenia. Początkowo park obejmował powierzchnię 4691 ha. W 1996 roku powiększono go o obszar 1 mili morskiej wód przybrzeżnych Bałtyku, deltę Świny wraz z archipelagiem wysp oraz część wód Zalewu Szczecińskiego. W ten sposób Woliński Park Narodowy stał się pierwszym w Polsce parkiem morskim. Całość zajmuje obecnie 10 937 ha powierzchni.

Lądowa część parku została ukształtowana w czasie ostatniego zlodowacenia ponad 10 tys. lat temu. Jednak nie jest to statyczny krajobraz. Wciąż działają tu siły, zmieniające wygląd parku, a ten składa się z trzech typów krajobrazów. Pierwszym z nich jest pasmo wzniesień moreny czołowej wzdłuż wybrzeży Bałtyku. Klify rozciągają się na przestrzeni 15 km, a najwyższy ich punkt sięga 93 m. Podlegają one ciągłej abrazji, czyli podmywaniu morskimi falami. Dodatkowo poddane są działaniu wiatru i wód spływających po zboczach. To sprawia, że linia brzegowa cofa się w głąb lądu nawet o 1 m rocznie. Wzgórza morenowe oddalone od brzegu zajmują większą część powierzchni parku. Najwyższym szczytem jest Grzywacz (115 m n.p.m.). Drugim typem krajobrazu jest delta Świny. Archipelag wysp i wysepek rozdzielony jest licznymi cieśninami. Każdego roku zmienia się układ dna, powstają nowe wysepki i płycizny. Ostatnim typem krajobrazu jest pojezierze z ozami i kemami w okolicach Warnowa. Znajdują się tu jeziora Warnowo Zachodnie, Warnowo Wschodnie, Czajcze, Domysłowskie, Zatorek i Wisełka.

42,5% powierzchni Wolińskiego Parku Narodowego zajmują lasy. W drzewostanie dominują sosny, buki i dęby. Są to przeważnie stare okazy, gdyż średnia wieku lasu wynosi aż 130 lat. Charakterystyczne dla tego obszaru są buczyny pomorskie i nadmorski bór bażynowy. Ochroną ścisłą objęto wiele cennych fragmentów parku, m.in. trawiastą buczynę pomorską z perłówką jednokwiatową, czy buczynę storczykową. Znaleźć można też niewielkie obszary z zespołem roślin wydmowych, solniskowych, muraw i zarośli kserotermicznych oraz rośliny wodne, szuwarowe i torfowiskowe.

Teren parku jest jednym z najciekawszych pod względem ornitologicznym. Leży bowiem na trasie wędrówek ptaków między Europą Północno-Wschodnią i Azją a Europą Zachodnią i Południową. Spotkać tu można m. in. ostrygojada, bataliona, różne gatunki biegusów, perkozów czy nurów. Zimują tu na przykład lodówki, szlachary, edredony i gągoły. Żeruje tu także największy polski ptak drapieżny, czyli bielik (drugi symbol Wolińskiego Parku Narodowego). Jego populacja nad Zalewem Szczecińskim jest najliczniejsza w Polsce. Poza tym istnieje tu bogaty świat owadów. Odnaleźć można największego polskiego chrząszcza jelonka rogacza, czy pachnicę dębową związaną z obumierającymi dębami. W wodach Zatoki Pomorskiej żyją między innymi łososie i trocie oraz foki szare i morświny.

Woliński Park Narodowy oferuje wiele ciekawych atrakcji dla odwiedzających. Ok. 1,5 km od centrum Międzyzdrojów usytuowana jest Zagroda Pokazowa Żubrów, gdzie mieszkają także wyleczone i wychowane przez człowieka dziki, jelenie i bieliki. Wzdłuż ogrodzenia zagrody znajdują się widokowe pomosty i tablice poglądowe o poszczególnych gatunkach. Warto odwiedzić Muzeum Przyrodnicze. Jest to nowoczesne Centrum Edukacyjno-Muzealne z 5 salami wystawowymi o łącznej powierzchni 900 m². W muzealnym ogrodzie znajdują się woliery z żywymi bielikami i puchaczami. Mieści się tu największa w Polsce muzealna kolekcja samców batalionów w szacie godowej (130 sztuk). Sieć pieszych szlaków turystycznych pozwala na terenowe poznanie tutejszych krajobrazów. Pomogą w tym także punkty widokowe. Kawcza Góra i Gosań, w pobliżu Międzyzdrojów, oferują widok na Zatokę Pomorską. Piaskowa Góra i Wzgórze Zielonka, położone w południowej części Parku, proponują zaś widok na Jezioro Turkusowe, deltę wsteczną Świny oraz Zalew Szczeciński. Kajakarze mogą skorzystać z wytyczonych szlaków w cieśninie Świny i Zalewie Szczecińskim. Żeglarze mają zaś do dyspozycji wody Zalewu Szczecińskiego oraz Morza Bałtyckiego.