Dawny spichlerz

Budynek, określany zwyczajowo jako dawny spichlerz, został wzniesiony w trakcie rozbudowy Aten Wałeckich czyli kolegium jezuickiego. W zamierzeniu zlecających budowę miał być on przeznaczony na mieszkanie szkolnego woźnego i stajnię, tak też był wykorzystywany od czasu powstania, czyli od roku 1860 do końca XIX wieku. Wprawdzie w 1874 roku zamierzano wyburzyć go całkowicie i wybudować na tym miejscu aulę, jednak ostatecznie najpierw wybudowano dom dla dyrektora szkoły, zaś dopiero w 1882 roku do budynku głównego szkoły dobudowano parterową aulę.

Budynek woźnego był wymurowany z cegły ceramicznej pełnej z użyciem zaprawy wapiennej, do wykonania fundamentów użyto naturalnego kamienia obrobionego w nieregularne bloki. Pod koniec XIX wieku budynek został nieco przebudowany – powiększono część mieszkalną a stajnię, znajdującą się w zachodnio-północnej części, przerobiono na pomieszczenie gospodarcze. Obie części różniły się oczywiście wyglądem – inne były stropy, inne były okna: w części gospodarczej niewielkie, odcinkowo zamknięte otwory, w części mieszkalnej były to okna skrzynkowe trójpodziałowe z półkolistym nadślemieniem z promieniście ułożonymi szczeblinami. Ta forma okien została zachowana. W dachu od strony ulicy Kościuszkowców  znajdują się okna dachowe w formie lukarn.  Elementem ozdobnym były wyrobione w tynku profilowane  opaski wokół okien.  Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych przeprowadzony został generalny remont budynku, w późniejszych  latach też wykonywano mniejsze prace remontowe. Obecnie jest to budynek  tradycyjnie przeznaczony na mieszkania dla nauczycieli szkoły. Od ulicy Kościuszkowców dom oddziela ogród, od strony Kilińszczaków ceglany mur, metalowy płot i trawnik. Od budynku głównego liceum posesja omawianego budynku oddzielona jest stromą skarpą wzmocnioną murem oporowym.