Dom przy ul. Sienkiewicza 44

Budynek znajduje się we wschodniej części staromiejskiego układu, przy jednej z trzech głównych ulic Mieszkowic. Obiekt został wzniesiony najprawdopodobniej w końcówce XVIII wieku. Dom został zaprojektowany na planie prostokąta o wymiarach 1440 na 1400 cm. Budynek ma bryłę prostopadłościanu z naczółkowym dachem, całkowita wysokość obiektu to 10 metrów.

Budynek został osadzony na fundamencie z kamieni polnych. Nie jest dokładnie znany rok powstania obiektu, ale ze względu na użyty materiał można zakładać, że powstał on pod koniec XVIII wieku. Nie są znane także informacje na temat pierwszych mieszkańców domu, ale uwzględniając pierwotną wielkość działki można założyć, że mieszkańcami domu byli ludzie zamożni, prowadzący działalność rolniczą i prawdopodobnie handlową. Od 1946 roku budynek jest własnością gminy.

Dwukondygnacyjna budowla ryglowa nie nawiązuje do historycznych form stylowych. Pierwotnie wypełnienie ścian było strychułowe, w późniejszym okresie część z nich zamieniono na wypełnienie z cegły ceramicznej. Szkielet konstrukcji został wykonany z drewna dębowego. W budynku odnajdziemy część oryginalnych elementów więźby dachowej, część oryginalnych, deskowych podłóg, drewniane schody i częściowo oryginalną stolarkę drzwiową.

Obiekt przetrwał działania wojenne bez poważniejszych uszkodzeń. Budynek został wpisany na wojewódzką listę zabytków we wrześniu 1998 roku.