Neoklasycystyczny dwór w Wołczynie został zbudowany w drugiej połowie XIX wieku, wraz z pozostałymi zabudowaniami stanowił zwarte założenie folwarczne. Nie są znane nazwiska architekta ani właścicieli. Dwór wraz z przylegającym parkiem stanowił oś wsi, którą dodatkowo podkreślała wysadzana jaworami aleja.
Dwór powstał na nieregularnym planie, zbliżonym do prostokąta. Po obu stronach zaprojektowane zostały wyraźnie widoczne w bryle aneksy. Od wschodniej strony dostawiona została kwadratowa przybudówka. Budynek główny ma symetryczną bryłę, którą w osi środkowej przedziela ryzalit, zwieńczony tympanonem. Całość została przykryta czterospadowym i trójspadowymi dachami. Elewacje głównej części dworu zostały zwieńczone profilowanym gzymsem oraz fryzem kroksztynowym. Do pozostałych detali architektonicznych przykuwających uwagę należy zaliczyć wsparty na filarach i dekoracyjnych kolumnach podcień-balkon oraz trójkątny naczółek nad wejściem na balkon. W elewacji północnej i wschodniej dominują tarasy. We wnętrzu dworu zachował się pierwotny układ pomieszczeń z klatkami schodowymi i balustradami z kwiecistymi motywami oraz oryginalnymi drzwiami, a w niektórych pokojach sztukaterie.
Od północnej strony dworu rozciąga się park, założony w drugiej połowie XIX wieku. Oprócz licznych okazów drzew można w nim zobaczyć ruiny lodowni, która była jednocześnie punktem widokowym.
Obecnie dwór jest własnością Skarbu Państwa i dzierżawi go prywatna firma. Teren jest ogrodzony, ale nie ma problemu, żeby obejrzeć dwór z zewnątrz.