Kościół parafialny pw. Świętego Ducha

W miejscu kościoła pierwotnie znajdował się szpital założony w 1364 r., w 1651 r. wybudowano na jego miejscu świątynie w konstrukcji szachulcowej. Została rozebrana 1868 r. ze względu na zły stan techniczny, wynikający z braku konserwacji obiektu. Prace nad wyposażeniem wnętrza trwały w latach 1895-1924 r.
Świątynia powstała na planie prostokąta, pokryta została dachem dwuspadowym. Od zachodu przylega do bryły prezbiterium, od zachodu wieża.
W prezbiterium umieszczone zostały trzy polichromie wykonane po 1945 r., jedna przedstawia narodziny Chrystusa, kolejna Powstanie z Grobu i ostatnia świętego Piotra i świętego Pawła. We wnętrzu zachowały się dwie ramy z dawnych, XIX-wiecznych epitafiów. Znajdują się także współczesne elementy, takie jak kopia ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Chrystusa z 1959 r. oraz tryptyk ze sceną Zesłania Ducha Świętego z 1997 r. W kościele pozostał także pełen zestawy ław kościelnych, neobarokowy, drewniany, polichromowany prospekt organowy i kute żyrandole z pierwszej połowy XX w.

Poświęcony 14 XI 1981 r.