Zespół budynków Straży Pożarnej

Zespół budynków straży pożarnej przy ul. Grodzkiej został wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku, inwestycja ta prawdopodobnie została wymuszona powstaniem „Nowego Miasta” i reorganizacją służby przeciwpożarowej, która miała miejsce w 1864 roku.

Obiekt przy ul. Grodzkiej został zaprojektowany przez Jamesa Hobrechta, a wzniesiono go dokładnie w 1868 roku. Budowla powstała w miejscu XV-wiecznego klasztoru karmelitów. Nie odnaleziono żadnych pozostałości po klasztorze, ale nie można wykluczyć, że fragmenty dawnej budowli znajdują się w fundamentach obecnego budynku.

Główny gmach w parterze posiadał wozownie, a w tylnej części niewielką oficynę – pomiędzy nią, a północną częścią działki znajdował się plac do ćwiczeń. W 1894 roku teren straży pożarnej został powiększony o nową działkę od strony ul. Tkackiej. Tutaj pod koniec XIX wieku wybudowano wspinalnię i warsztaty. Także w tym okresie dobudowano do głównego budynku od strony wschodniej nową część, która była wyposażona m.in. w wozownię z 4 stanowiskami.

Na parterze, poza wozownią były m.in. posterunek strażnika, telegraf i pokój pierwszej pomocy, na pierwszym piętrze mieściły się pomieszczenia załogi, na drugim biur zarządcy, a na trzecim służbowe mieszkania. Ostatnia rozbudowa obiektu miała miejsce w 1912 roku i była związana z wprowadzeniem samochodów. Zespół budynków do dziś pełni funkcję do jakiej zostały wybudowane.

W środku budynków najciekawszymi elementami są wnętrza dawnych wozowni i stajni. Tutaj stropy zostały oparte na żeliwnych kolumnach, te najatrakcyjniejsze udekorowane są motywami roślinnymi. Zespół budynków straży pożarnej przy ul. Grodzkiej został wpisany na wojewódzką listę zabytków we wrześniu 2003 roku.