Park dworski

Park ma powierzchnię ok. 5 ha. Pochodzi z I połowy XIX w. Założono go w stylu krajobrazowym. Dawniej na terenie parku stał również pałac, który został po II wojnie światowej zburzony ze względu na zły stan techniczny. Dziś nie ma już żadnych pozostałości po dawnym pałacu. Zachowały się podobno jedynie piwnice, których nie udało się wyburzyć. W związku z tym zasypano je ziemią.

O czasach świetności parku przypomina okazały drzewostan i wyznaczone, choć zarastające alejki. Warto było by przywrócić mu dawny blask. Najliczniej w parku występują następujące gatunki drzew: jesiony wyniosłe, kasztanowce pospolite, buki pospolite, klony pospolite, graby pospolite, lipy drobnolistne. Znajduje się tu wiele drzew posiadających wymiary pomnikowe. Należą do nich np. trzy kasztanowce pospolite o obwodach od 340 cm do 380 cm, grab pospolity o obwodzie 325 cm, buk pospolity odmiany czerwonolistnej o obwodzie 320 cm, klon jawor o obwodzie 360 cm. Warstwę krzewów tworzą: dziki bez czarny, śnieguliczka biała, leszczyna pospolita, bez koralowy, trzmielina pospolita. W warstwie tej można zobaczyć również przedstawicieli gatunków chronionych, do których należą kruszyna pospolita i kalina koralowa. Po wielu drzewach pnie się bluszcz pospolity, występujący również w runie. Park pięknie wygląda wiosną z kwitnącymi zawilcami gajowymi, w tym czasie najpiękniej prezentuje się stary drzewostan, który nie jest przysłonięty bujnie rozwijającą się w sezonie letnim warstwą krzewów. W parku, we wschodniej części znajdują się stawy, którym niegdyś nadano nawet nazwy. Jest tu tzw. staw ‘Serdeczny’, przypominający kształtem serce, podobno wykopany przez jeńców rosyjskich w okresie I wojny światowej, kolejny to staw ‘Anny’ – pamięci Anny von Schlieffen z rodu właścicieli majątku. Wokół stawów rośnie olsza czarna.