Kościół pw. MB Królowej Polski

Bielice są niewielką wsią o średniowiecznym układzie owalnicy. Po raz pierwszy zostały wzmiankowane w 1235 roku, w dokumencie Warcisława Świętoborzyca, przekazującego Beliz rycerzowi Krzyżanowi, który już rok później sprzedał je cystersom z Kołbacza.

Kościół wzniesiony został z granitowych kwadr w XIV wieku. Początkowo wymurowana została jedynie sala na planie prostokąta. Wówczas świątynia została nakryta dwuspadowym dachem, pokrytym ceramicznymi dachówkami. Dopiero podczas przebudowy, która miała miejsce w XIX wieku świątynia została wzbogacona o ceglaną pięcioboczną absydę i kwadratową wieżę, którą wieńczy dwuspadowy dach. W trakcie przebudowy przemurowano również okna i portal wejściowy.

Na skutek działań II wojny światowej kościół został ogołocony z wyposażenia i pozostawiony na pastwę losu, co spowodowało jego stopniową dewastację. Funkcja skaralna została przywrócona świątyni dopiero w 1963 roku. W trakcie jednego z przeprowadzonych w minionym wieku remontów najstarsza bryła budowli została otynkowana, co poskutkowało utraceniem przez nią charakterystycznego dla świątyń Pomorza Zachodniego wyglądu.

Podczas ostatnich prac konserwatorskich przeprowadzonych we wnętrzu kościoła zostały odkryte XV-wieczne polichromie, ukryte dotychczas pod grubą warstwą tynku. Odsłonięte podczas próbnych badań fragmenty pozwalają domniemywać, że całość polichromii przedstawia postaci świętych, wzbogacone o motywy geometryczne i roślinne. Ze względu na unikatowy charakter malowideł zarówno konserwator zabytków kurii szczecińsko-kamieńskiej jak i przedstawiciele Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie deklarują podjęcie prac mających na celu ich całkowite odsłonięcie.

Kościół okala niski kamienny mur. Do pierwotnej funkcji cmentarnej otoczonej przestrzeni nawiązuje nowo wybudowana kaplica przedpogrzebowa. U wejścia na teren kościoła umieszczona została dzwonnica z dzwonem poświęconym Janowi Pawłowi II.

Data powstania parafii: 1946 r.