Bateria Artylerii Stałej BAS 31

Baterie Artylerii Stałej powstały po 1945 roku w ramach koncepcji stworzenia silnej obrony wybrzeża. Wszystkie baterie były starannie maskowane. Obiekty zapewniające funkcjonowanie zostały ukryte w schronach żelbetonowych, rozproszonych w terenie. Zapewniało to przewagę w starciu z okrętem wojennym o podobnej klasie uzbrojenia. Największe skupisko BAS-ów znajdowało się w rejonie Zatoki Gdańskiej. Rozbudowa Baterii Artylerii Stałej na polskim wybrzeżu trwała do 1955 roku. Z powodu zmiany koncepcji wykorzystania Marynarki Wojennej w ramach układu warszawskiego oraz rozwoju broni rakietowej, baterie zostały rozformowane w roku 1974.

BAS 31 w Ustroniu Morskim utworzono w 1954 roku. Kompleks rozmieszczono na wschód od Ustronia Morskiego. Obsługiwała go Jednostka Wojskowa nr 1437. W skład baterii wchodziły 4 armaty morskie B-13 kalibru 130mm (długość lufy 50 kalibrów, szybkostrzelność 6-10 strz./min.) Standardowy radar Załp-B oraz dalmierz DM-4. W latach 1961-1965 bateria została skadrowana do etatu 98 wojskowych i podporządkowana Flotylli Obrony Wybrzeża. Tak jak pozostałe BAS-y funkcjonował do roku 1974. W latach 80-tych pozostawał pod opieką wojska. W ramach redukcji terenu podlegającego Marynarce Wojennej BAS 31 stał się ogólnodostępny. Obecnie prowadzone są działania zmierzające do częściowej renowacji obiektów BAS.