Fort Ujście

Port zawsze był miejscem o znaczeniu militarnym, gdyż gwarantował dostawy zaopatrzenia, posiłków i mógł być drogą ewakuacji. Fort Ujście, którego konstrukcja była doskonalona od siedmenastego wieku, zawdzięcza swój obecny kształt rozwojowi myśli technicznej - od prostego szańca, poprzez murowany bastion z drewnianą palisadą od strony morza z lat 1770-1774, aż do trzykondygnacyjnej budowli otoczonej murem w latach 1832-1836. W takim stanie fort przetrwał do lat II wojny światowej i w marcu 1945 roku był ostatnim puktem oporu Niemców. Został zdobyty w ostatnim dniu bitwy o Kołobrzeg - 18. marca. 

Najniższa kondygnacja do dziś kryje źródło, które dawało załogom fortu zabezpieczenie w dostęp do słodkiej wody. Znajdowały się tam ponadto magazyny aprowizacji, broni, prochu, pocisków. Na drugiej, środkowej kondygnacji były stanowiska piechoty, a na trzeciej - artylerii. Po siedem okien strzelniczych w obu górnych kondygnacjach pozwalało na prowadzenie ognia we wszystkich kierunkach. Budowla była przykryta ziemią.

Pierwsza latarnia morska na Forcie Ujście została wybudowana w 1899 roku, kiedy to miasto żegnało się funkcją twierdzy a obiekty militarne zostały skomunalizowane. Po dziesięciu latach budynek o konstrukcji ryglowej rozebrano a na jego miejsce postawiono murowany. Przetrwał on do marca 1945, kiedy to sami Niemcy wysadzili go w powietrze, aby utrudnić wojskom polskim wykonywanie namiarów dla artylerii. Już 1 listopada 1945 roku uruchomiono nową latarnię, wybudowaną z cegieł rozbiórkowych przez żołnierzy garnizonu radzieckiego, która po kosmetycznych zmianach służy do dziś. W podziemnej kondygnacji Fortu Ujście mieści się muzeum minerałów. Do niedawna działał też klub muzyczny i dyskoteka.