Pałac

Pałac w Rzepczynie został założony w połowie XIX w., a w XX w. rozbudowany. Pierwotnie wybudowano część centralną, skrzydło wschodnie, połowę skrzydła południowego oraz wieżę. Następnie w roku 1930 dobudowano skrzydło północne oraz drugą część skrzydła południowego. W pałacu po I wojnie światowej znajdował się szpital. Został zbudowany z cegły na ceglano-kamiennych fundamentach. Kształt pałacu jest nieregularny, oparty na prostokątach. Wszystkie elementy budowli są dwutraktowe. Część centralna pałacu jest jednokondygnacyjna, pokryta dachem dwuspadowym, naczółkowym. Skrzydło północne ma dwie kondygnacje oraz użytkowe poddasze, pokryte jest dwuspadowym stromym dachem. Skrzydło południowe ma również dwie kondygnacje, pokryte jest spłaszczonym dachem dwuspadowym. W elewacji południowej znajduje się dwukondygnacyjna weranda. W skrzydle południowym wybudowano wieżę czworoboczną. W elewacji zachodniej jest mały ganek umieszczony na filarach, do którego prowadzą schody. Kubatura pałacu wynosi 10063 m³, a jego powierzchnia użytkowa 1017 m². Pałac jest ogrodzony. W 2007 r. w pałacu utworzono Salezjański Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy. Jest to placówka resocjalizacyjna dla trudnej młodzieży. W okolicy pałacu znajduje się park krajobrazowy oraz kaplica. Zwiedzanie pałacu jest możliwe tylko po wcześniejszym uzgodnieniu z zarządzającym Ośrodkiem.