Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1268 r. Pierwotnie był drewniany, w późniejszych wiekach został przebudowany, zyskując ceglano-kamienne mury. W 1863 r. świątynię zniszczył pożar, odbudowano ją w stylu neogotyckim.

W 1268 r. ks. Herman, proboszcz parafii Damba rozpoczął budowę kościoła. W 1277 r. natomiast patronat nad parafią objął książę Barnim I. 1534 r. stał się rokiem przełomowym dla Kościoła katolickiego. Księża Pomorza Zachodniego przystąpili do wiary protestanckiej. Przez cztery stulecia, bo do roku 1945, kościół był w rękach protestanckich mieszkańców miasta. 

Kościółek pierwotnie był drewniany. Miasto jednak się rozwijało, w związku z czym należało przebudować świątynie. Wybudowano ją ponownie, ale z cegły, gotycką, z trzema nawami. W 1983 r. budynek prawie w całości spłonął. W 1866 r. zakończono odbudowę. Kościół przybrał nowy, neogotycki charakter. Świątynia została poważnie uszkodzona w marcu 1945 r. To co się zachowało to wieża i bryła budynku, we wnętrzu natomiast stary, drewniany krucyfiks z XVIII w. oraz elementy z XIX i XX wieku. W latach 1973-1985 świątynia przeszła remont murów zewnętrznych, dachu, a także kapitalny remont wieży. Zgodnie ze stylem neogotyckim, zrekonstruowano wnętrze.

W Szczecinie jest wiele nieistniejących już cmentarzy przykościelnych. Najstarszym w Dąbiu jest zabytkowy cmentarz położony przy obecnym Placu Kościelnym. Założony został prawdopodobnie w XV wieku, wraz z przebudową istniejącego tam kościoła z drewnianego na ceglany. Na początku XVII wieku cmentarz zaczął stanowić zagrożenie dla mieszkańców wsi, ze względu na chowanie na nim licznych ofiar epidemii. Nekropolię zamknięto w roku 1816, uporządkowana została dopiero w połowie XIX wieku. Teren został przekopany i otoczony murowanym parkanem. Obecnie przy kościele znajduje się trawiasty skwer, z dawnego cmentarza nie zachowały się żadne pomniki.