Stawy Paciorkowe

W miejscu, gdzie w okresie przedwojennym od 1929 roku istniały stawy hodowlane, Nadleśnictwo Tychowo przy pomocy funduszu NFOŚiGW wykonało odtworzenie stawów. Prace prowadzono w latach 2009-2010 w ramach projektu „Zwiększenie możliwości retencyjnych oraz przeciwdziałaniu powodzi i suszy w ekosystemach leśnych na terenach nizinnych”. Obiekt ten nazwano Stawy Paciorkowe. Nazwa nawiązuje do widoku, który roztacza się z lotu ptaka, lustro wody przypomina nanizane na wstążkę paciorki.

Obiekt retencji wodnej obejmuje 12 zbiorników połączonych ze sobą groblami. Powierzchnia lustra wody wynosi 5,29 ha. Różnica poziomów pomiędzy pierwszym a ostatnim stawem wynosi 16 m.

W okresie przedwojennym na terenie niemieckiego leśnictwa Tietzow, Leśniczy Ernst Preusse prowadził gospodarstwo leśno-rybackie, hodując w tych obiektach karpie i pstrągi. Stawy pełniły również rolę przeciwpowodziową, usytułowane były w obszarze zlewni rzeki Parsęta, która zawsze była groźna dla miast Białogard i Karlino. W okresach zagrożenia powodzią, wodę w stawach spiętrzano a nadmiar kierowano do polderu znajdującego się na terenie obecnego lasu. Po działaniach wojennych stawy dziczały, wiosenne roztopy rozmyły groble i w miejscu stawów posadzono las.

Dzięki inicjatywie leśników Nadleśnictwa Tychowo wykonano projekt rewitalizacji. Dla upamiętnienia osób, które przyczyniły się do powstania obiektu przy każdym stawie ustawiono głaz z wyrytymi imionami tych osób.

Utworzone na nowo stawy wzbogacają bioróżnorodność terenu oraz stały się atrakcją Ziemi Tychowskiej.