Latarnia morska w Kołobrzegu

Jest to zabytkowy obiekt nawigacyjny a jednocześnie punkt widokowy i atrakcja turystyczna. To także jeden z symboli Kołobrzegu.

Po raz pierwszy zapalono w Kołobrzegu światło wskazujące statkom drogę do portu w 1666 roku. Dzięki latarni położenie kołobrzeskiego portu jest widoczne na morzu z prawie 30 kilometrów. Zazębia się w spójny system z latarniami w Gąskach na wschodzie i Niechorzu na zachodzie. Aparat optyczny z 20 żarówkami o mocy po 200 W umieszczony jest na wysokości 36,5 m. Wysokość samej wieży, wybudowanej na zabytkowym forcie z XVIII w., wynosi 26 m. Na szczyt prowadzi 110 krętych schodków - w połowie murowanych spiralnie w ciasnej klatce schodowej wokół trzonu, następnie metalowych przebiegających wewnątrz wieży. 

Obecna latarnia zastąpiła poprzednią, zniszczoną w toku działań II wojny światowej.  Została wybudowana w 1945 roku przez żołnierzy Armii Czerwonej jako pomnik zwycięstwa tych wojsk nad wojskami hitlerowskimi. Początkowo posiadała pięcioramienną gwiazdę na szczycie i napis po rosyjsku, wychwalający czyn wojenny lat 1941 - 1945. U stóp latarni mieścił się wówczas cmentarz żołnierski. Z czasem, podczas kolejnych remontów, stopniowo została pozbawiona elementów ideologicznych.

Dużą wartość historyczną przedstawia fort, na którego stropie wybudowana jest wieża latarni. Sam fakt, że jest w stanie udźwignąć jej ciężar, świadczy o solidności tej konstrukcji obronnej z lat 1770 - 1774. Trzykondygnacyjna budowla, z czynnym do dzisiaj artezyjskim źródłem słodkiej wody na najniższym poziomie, służyła obronie portu. Źródło to jest przykryte przezroczystą płytą, znajduje się w  tej części podziemia, które zajmuje Muzeum Minerałów. W drugiej części piwnic mieści się kulturalno-rozrywkowy lokal muzyczny. Na półpiętrach wewnątrz wieży znajdują się wystawy marynistyczne i stoiska z pamiątkami