Kościół pw. św. Andrzeja Boboli

Świątynia parafialna pw. św. Andrzeja Boboli w okresie przedwojennym była siedzibą gminy ewangelickiej. Projekt został stworzony w 1928 r. przez architekta szczecińskiego Adolfa Thesmachera. Budowę udało się ukończyć już w 1932 r. Po zakończeniu II wojny światowej m.in. duże migracje spowodowały, że kościół przeszedł w ręce katolików.

Budynek to dwupoziomowa pseudobazylika o cechach modernistycznych. Na tle krajobrazu wyróżnia go wysoka, czworokątna wieża. Korpus przykrywa dwuspadowy, jednokalenicowy dach kryty blachą miedzianą. Wejście do kościoła znajduje się na ścianie zachodniej i nie posiada wyodrębnionej kruchty. Prezbiterium zakończone jest prostą ścianą.

Wnętrze przykrywa dwuspadowy sufit listwowy z ciemnymi belkami. Daje to wrażenie otwartej przestrzeni, w którą w części prezbiterialnej wkomponowana jest mozaika z ukrzyżowanym Chrystusem. Dwie małe nawy boczne zaopatrzono w ołtarze. Ponadto w kościele znajdują się obrazy: św. Andrzeja Boboli, Chrystusa Miłosiernego, prymasa Stefana Wyszyńskiego, św. Jana Pawła II, św. Stanisława Kostki, św. Józefa i bł. Karoliny Kózkówny.