Stary Ratusz

Budynek Starego Ratusza jest klasyczną kamienicą kupiecką. Nie wiadomo jednak wiele o jego pierwotnym wyglądzie, ponieważ został strawiony przez pożar w roku 1506. Najprawdopodobniej wybudowano go w XIV w. i stał na środku rynku. Odbudowany ratusz również został spalony w pożarze w 1677 r., a kolejny zbudowano już jako dwukondygnacyjny budynek z wieżą drewnianą z zegarem i dzwonem odlanym przez Ernsta Kritewitta z Kołobrzegu. Przez lata ratusz popadał w ruinę, aż w roku 1845 został zamknięty, a w 1847 rozebrany. Istniała wówczas potrzeba stworzenia reprezentacyjnej siedziby władz miasta w miejscu godnym urzędu. Dlatego też w tym celu zakupiono jedną z kamienic w rynku i dobudowano do niej drewnianą dębową wieżę z zegarem. Od 1847 r. w budynku znajdował się ratusz miejski. W 1867 r. władze miejskie kupiły budynek przyległy do ratusza. Urządzono w nim na piętrze mieszkanie ówczesnego burmistrza, natomiast na parterze miały siedzibę urzędy: sądowy i komorniczy. W piwnicach ratusza znajdowały się miejsca noclegowe, które w początkach XX w. w części zachodniej przeznaczono na piwiarnię ratuszową. Do piwnic prowadzi piękny portal dekorowany roślinnymi motywami. Stary Ratusz był siedzibą władz miejskich do 1924 r. W latach 1926-1952 budynek był siedzibą Muzeum Regionalnego. Po likwidacji muzeum w budynku znajdowały się mieszkania komunalne, do 1998 r. W 2004 r. władze miasta dokonały rewitalizacji części Starego Miasta, w tym Starego Ratusza. Obecnie w Starym Ratuszu znajduje się Urząd Stanu Cywilnego z Pałacem Ślubów oraz Izba Tradycji Regionalnej. W Izbie Tradycji Regionalnej mają miejsce okolicznościowe wystawy dzieł sztuki i inne. Ratusz jest dostosowany dla osób niepełnosprawnych, od podwórka znajduje się winda.