Cmentarz choleryczny

Epidemie pojawiały się w Tucznie i w bliskiej okolicy trzykrotnie. Pierwsza z nich,  epidemia dżumy miała miejsce w 1624 roku wówczas w wyniku zarazy zmarło pięciuset mieszkańców miasta. Kolejny atak zaraza przypuściła w 1707 roku, przynosząc wiele ofiar w samym mieście a jeszcze więcej w okolicy. W latach 1837-1865 całym powiecie wałeckim szerzyła się cholera przyniesiona tu przez żołnierzy z wojny prusko- austriackiej. W tamtych czasach w przypadku epidemii konieczne było chowanie zmarłych w pewnym oddaleniu od miasta. Tak też właśnie tuczyński cmentarz został założony, zabudowania miejskie z czasem jednak zbliżyły się do jego terenu. Nie zachowały się jednak zapiski, w którym roku został założony tuczyński cmentarz choleryczny. Nie było badań, archeologicznych, które mogłyby stwierdzić z którego wieku pochodzą pierwsze pochówki, tym bardziej, że cmentarz kilkakrotnie przeorganizowano, a pochówki w kolejnych stuleciach prawdopodobnie były dokonywane w miejscach, gdzie już wcześniej istniały groby.  

Obecnie teren cmentarza ma kształt trójkąta ze ściętym południowym narożnikiem. Porośnięty jest licznymi , od dawna nie pielęgnowanymi krzewami, znajduje się tu też sporo starych drzew. Środkiem biegnie dość szeroka alejka, ale podział na kwatery jest już obecnie zatarty.  Na terenie cmentarza wznosi się postawiona prawdopodobnie w końcu XIX wieku  neogotycka ceglana kapliczka. Widoczne są ślady mogił, ale nagrobki się nie zachowały.